کنترل آلودگی هوا توسط پوسته‌های زیست‌مبنا (راهکاری برای کنترل آلودگی هوای شهر تهران)

بیان مسئله: روند سریع توسعه شهرها چرخۀ حیات زیستی را بر هم زده و موجب بروز مشکلاتی ازجمله آلودگی هوا شده است. برنامه‌های مدیریت آلودگی هوا عمدتاً بر کنترل منابع تولید آلاینده‌ها متمرکزند. این راهبرد به طور مؤثری میزان آلاینده‌های جدید وارد شده به هوا را کاهش داده اما در مورد آلاینده‌های موجود در هوا بی‌تأثیر است.اما این نوشتار با پذیرش وضع موجود، به دنبال کنترل آلودگی هوا در جهت کاهش سطح آسیب به انسان بوده، این مهم را در حیطۀ معماری و شهرسازی و تأثیر پوسته‌های ساختمانی دنبال می‌کند. در این راستا قابلیت‌های طبیعت در بحث کنترل آلودگی‌های هوا، به حوزۀ معماری وارد و این راهکارها در عناوین «سه‌گانۀ نماهای آبی»، «نماهای جلبک» و «پوسته‌های زندۀ سبز» بررسی می‌شود.هدف : یکی از رویکردهای مهم در حوزۀ معماری و شهرسازی توجه به طبیعت به مثابه الگو و راهکاری برای تعدیل مشکلات زیست‌محیطی است، و هدف اصلی این پژوهش درک بهتر چگونگی تعامل دیوارهای زیست‌مبنا برای ارتقای کیفیت هوا و کاهش سطح آلاینده‌ها، و دستیابی به بیوپوستۀ بهینه در این خصوص است.روش تحقیق : به دلیل میان‌رشته‌ای‌بودن پژوهش حاضر، پیشبرد این تحقیق نیازمند روش‌های خاص ترکیبی بوده و اگرچه عمده مطالعات این نوشتار متکی بر روش کتابخانه‌ای و بررسی منابع موجود است، اما بسط چنین پژوهشی نیازمند تحقیق ترکیبی در حوزه‌های میان‌رشته‌ای است. به دلیل عدم وجود داده‌های کمی در مورد عملکرد هرکدام از سیستم‌ها، در این مجال، پس از معرفی سیستم‌ها در قالب جداولی با شناسایی ضعف‌ها و قوت‌ها، تحقیق به شیوه کاربردی صورت گرفته، و با مقایسۀ کیفی میان سیستم‌ها، روش بهینه انتخاب می‌شود.نتیجه‌گیری: بنابر کلیه مراحل طی شده در این نوشتار و با توجه به مقایسۀ کیفی سه گونۀ نماهای زیست‌مبنا و بررسی نقاط قوت و ضعف هریک از سیستم‌ها، می‌توان اذعان داشت که جداره‌های سبز می‌توانند ساختاری مناسب را در خصوص کنترل آلودگی هوا در شهر تهران ارایه دهند و با توجه به برنامه‌ها و پیش‌بینی‌های شهرداری تهران در خصوص زیباسازی، باید اذعان داشت که نماهای سبز از شانس بیشتری جهت بهره‌وری در کوتاه‌مدت برای رفع این معضل در پایتخت برخوردارند.